Ένας βιομήχανος χαλβά βρίσκεται δολοφονημένος σε μια έπαυλη. Ο αστυνόμος Μπέκρας θα προσπαθήσει να βρει τη λύση, έχοντας στο πλευρό του μια σειρά από gadget!
Πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του κωμικού Μάρκου Σεφερλή στη μεγάλη οθόνη, με μια παραγωγή ανώτερη των παλαιότερων τηλεοπτικών του και σενάριο γραμμένο απ’ τον ίδιο αποκλειστικά. Πίσω απ’ την κάμερα, βρίσκουμε τον σκηνοθέτη τηλεοπτικών εκπομπών και βιντεοκλίπ, Μάνο Καμπίτη, ο οποίος προσπαθεί να συμβαδίσει εδώ με το γνωστό φαρσοειδές χιούμορ του Σεφερλή, σε μια ταινία με το μυστήριο σαν πρόσχημα και τη φάρσα ως πρωταγωνιστή. Το αποτέλεσμα είναι ανάμεικτο και άνισο σε σημεία, αλλά καλύτερο απ’ το αρχικά αναμενόμενο και τίμιο γενικά, σε μια προσπάθεια του Σεφερλή να πρωτοτυπήσει, φέρνοντας κάποια νέα στοιχεία κωμωδίας στην ελληνική κωμική σκηνή. Απ’ την άλλη όμως, χωρίς να θέλει να βγει απ’ το comfort zone και κάνοντας κάποιες λανθασμένες επιλογές. Μην έχοντας κινηματογραφική εμπειρία, και ο Σεφερλής και ο Μάνος Καμπίτης, αφήνουν σε πολλές σκηνές πολλά υπερβολικά και άστοχα στοιχεία του γνωστού θεατρικού Σεφερλή να περάσουν εδώ χωρίς να λειτουργούν, καθότι εδώ μιλάμε για μεγάλη οθόνη και ενώ καταλαβαίνω τη θέληση του ηθοποιού να κλείσει το μάτι στους (πολλούς) θαυμαστές του, κάποιος έπρεπε να του βάλει ένα φρένο και να τον καθοδηγήσει καλύτερα και πιο κινηματογραφικά, ώστε η όλη ιδέα να λειτουργήσει.
Το συνολικό αποτέλεσμα πάντως, παρά τις αστοχίες του, μπορεί να είναι άνισο μεν, αλλά σε καμία περίπτωση κακό στην ολότητά του, καθώς διαθέτει πολλά πετυχημένα γκαγκς και χιούμορ σε πολλά σημεία, ενώ ο ρυθμός του ρέει καλά στο μεγαλύτερο μέρος, δείχνοντας πως ο Σεφερλής έχει αντίληψη της κινηματογραφικής αφήγησης και πως με παραπάνω εμπειρία στο μέσον, ίσως είχε αποφύγει κάποιες επιλογές. Το θέμα πως και ο Καμπίτης είναι άπειρος κινηματογραφικά και έχοντας συνηθίσει να σκηνοθετεί άλλου τύπου παραγωγές, δεν μπορεί να καθοδηγήσει τον κωμικό, με τέτοιο τρόπο, ώστε να του μειώσει τις διάχυτες υπερβολές και σε γκριμάτσες του προσώπου, αλλά και σε αστεία που τραβιούνται απ’τα μαλλιά, παραπάνω απ’ ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να μη δουλεύουν και να χαλάνε κάπως την όλη προσπάθεια. Ξεπερασμένα σεξουαλικού τύπου, χονδροειδή αστεία κάνουν επίσης την εμφάνισή τους, προερχόμενα απ’ τις επιθεωρήσεις του κωμικού, που εδώ ως επί το πλείστον είναι αχρείαστα και έπρεπε να κοπούν στο μοντάζ, δείχνοντας πως προς το παρόν τουλάχιστον, ο Μάρκος Σεφερλής, δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια στάνταρ του, που εδώ τον αδικούν. Απ’την άλλη έχουμε πολλά αξιοπρεπέστατα και φρενήρη γκαγκς, που σκάνε απρόοπτα στην οθόνη, με τρόπο έξυπνο, καλοδουλεμένο και ευφάνταστο μπορώ να πω, κάποιες ανατροπές του σεναρίου λειτουργούν και πείθουν, ενώ έχουμε και μπόλικα λογοπαίγνια στο γνωστό Σεφερλίδικο ύφος, τα οποίο ομολογουμένως βγάζουν γέλιο και είναι γραμμένα με μεράκι απ’ τον ηθοποιό, που εδώ δείχνει να γουστάρει φουλ αυτό που κάνει.
Ο αστυνόμος Μπέκρας είναι μια μίξη Κλουζώ, γκαφατζή James Bond και αστυνόμου Σαΐνη, μια φιγούρα εύθυμη που θες να ξαναδείς στη μεγάλη οθόνη, ενώ ο σκηνοθέτης Μάνος Καμπίτης, έχει κάνει αξιόλογη (όσο μπορεί) δουλειά απ’ την πλευρά του στο σκηνοθετικό τομέα, πιάνοντας το καρτουνίστικο και σουρεάλ ύφος της ταινίας, δημιουργώντας έναν ρυθμό που ρέει σχεδόν άνετα και ξεκουράζει τον θεατή. Το “Χαλβάη 5-0”, με τα σίγουρα προβλήματά του, καταφέρνει να βγάλει γέλιο, να κρατήσει το ενδιαφέρον, να ψυχαγωγήσει και γενικώς να αποτελέσει μια κωμωδία που δίνει αυτό που υπόσχεται, καθότι και φροντισμένη παραγωγή διαθέτει και προσεγμένο τεχνικό μέρος και ιδιαίτερα αστεία γκαγκς. Πρόκειται για φιλμ το οποίο ο κωμικός του δημιουργός πάλεψε και προσπάθησε για κάτι αξιόλογο, που σε σημεία πέτυχε, με το μυστήριο σαν πρόσχημα και το φαρσικό στοιχείο κυρίαρχο. Δυστυχώς, οι γνωστές του διάχυτες, αχρείαστες υπερβολές σε σημεία δεν επέτρεψαν το τελικό αποτέλεσμα να απογειωθεί, δείγμα μη σωστής διαχείρισης του υλικού εν τέλει, το φιλμ αυτό όμως, μπορεί να λειτουργήσει σαν σχολείο στους δημιουργούς του, για το τι λάθη ν’ αποφύγουν στην επόμενη ταινία τους. Ταινία με προβλήματα αλλά και αξιόλογα, αστεία σημεία, το “Χαλβάη 5-0” εν τέλει, σε κάνει σίγουρα να περνάς καλά.
The Verdict
Θα καταφέρει ο αστυνόμος Μπέκρας, να λύσει το μυστήριο θανάτου του χαλβαδοβιομήχανου Συμεωνίδη; Πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του δημοφιλούς Μάρκου Σεφερλή, που επιχειρεί μια φάρσα-κωμωδία μυστηρίου, με παράλληλες αναφορές στην τηλεοπτική και θεατρική του πορεία του Δελφινάριου. Το αποτέλεσμα σίγουρα είναι διασκεδαστικό και στέκεται στο σύνολό του, με πολλά αστεία και ευφάνταστα γκαγκς που λειτουργούν και προσεγμένη συνολικά παραγωγή. Το θέμα είναι ότι ο κωμικός μεταφέρει και τις γνωστές του υπερβολές, που όπου υπάρχουν, δε λειτουργούν καθόλου, ενώ σε αυτές προστίθενται σεξιστικά αστεία που χαλούν το σύνολο. Κρίμα, αλλά το φιλμ είναι κεφάτο και το παλεύει.
ign.gr
